Νέα

Εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 82/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δυνάμει της οποίας διατάχθηκαν ασφαλιστικά (περιοριστικά) μέτρα σε βάρος του τέως συντρόφου της εντολέως μας, ο οποίος την παρενοχλούσε συστηματικά, έχοντας υπάρξει βίαιος και κατά τη διάρκεια της σχέσης τους. Συγκεκριμένα, με την εν λόγω απόφαση εξασφαλίστηκε η πλήρης και ολόπλευρη προστασία της αιτούσας, δεδομένου ότι απαγορεύτηκε στον τέως σύντροφό της να προσεγγίζει την ίδια, την κατοικία και τον χώρο εργασίας της, καθώς και την κατοικία της μητέρας της, να δημοσιεύσει οποιουδήποτε είδους οπτικοακουστικό υλικό την απεικονίζει και να της απευθύνει τον λόγο με οποιονδήποτε μέσο, με την απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης για κάθε παραβίαση της απόφασης.

Εξεδόθησαν οι αποφάσεις υπ’ αριθμ. 6087/2021 και 6089/2021 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με τις οποίες ακυρώνεται η Δήλωση Συνέχισης Πλειστηριασμού ακίνητης περιουσίας, με την οποία επιχειρήθηκε η διενέργεια πλειστηριασμών (2 ακινήτων) εις βάρος εντολέων μας (συνδεόμενων με στενή συγγενική σχέση – οφειλή προερχόμενη από κοινή αιτία, σύμβαση στεγαστικού δανείου στην οποία φέρονται και οι δύο ως πρωτοφειλέτες). Ειδικότερα, έγιναν δεκτές οι κατ’ άρθρο 973 παρ. 6 του ΚΠολΔ ασκηθείσες ανακοπές μας κατά της δήλωσης συνέχισης πλειστηριασμού (οι αρχικοί πλειστηριασμοί δεν είχαν τελεσφορήσει λόγω έλλειψης πλειοδοτών) στην οποία προέβη εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων για λογαριασμό εταιρείας απόκτησης απαιτήσεων (fund), φερόμενης ως ειδικής διαδόχου τραπεζικού ιδρύματος, με την οποία επιχειρείτο η εκπλειστηρίαση των ακινήτων των εντολέων μας, τα οποία αποτελούσαν για αμφοτέρους την κύρια και μοναδική κατοικία τους (οικογενειακή στέγη).

Πιο συγκεκριμένα, οι ως άνω αποφάσεις ακύρωσαν την ένδικη δήλωση συνέχισης πλειστηριασμού με το εξής κοινό σκεπτικό: «Κατά δε την απολύτως κρατούσα άποψη, αναγκαστική εκτέλεση με τίτλο από τον οποίο δεν προκύπτει απαίτηση εκκαθαρισμένη, είναι άκυρη, χωρίς να χρειάζεται να αποδεικνύεται βλάβη…Εξάλλου η κατάσχεση δεν πάσχει, επειδή αυτή επιβλήθηκε για ποσό μικρότερο από το πράγματι οφειλόμενο λόγω περιορισμού της απαίτησης, εφόσον βεβαίως, ο περιορισμός είναι ορισμένος και δεν επιφέρει μετάπτωση της παροχής σε ανεκκαθάριστη…Στην προκείμενη περίπτωση,…από το περιεχόμενο της υπ’ αριθμ. … κατασχετήριας έκθεσης ακινήτου…προκύπτει ότι το ποσό που ο ανακόπτων επιτάχθηκε να καταβάλει…συντίθεται από κεφάλαιο και έξοδα, εντόκως, με διαφοροποίηση του ποσού των τόκων ανά είδος. Στη συνέχεια, με την προαναφερόμενη κατασχετήρια έκθεση επιβλήθηκε κατάσχεση στο ειδικότερα περιγραφόμενο ακίνητο του ανακόπτοντος…για το ποσό των 250.000,00 ευρώ, με τη μνεία στο κείμενο ότι η επισπεύδουσα την εκτέλεση Τράπεζα επιφυλάσσεται να αναγγελθεί για το υπόλοιπο της απαιτήσεώς της, χωρίς, ωστόσο, να προσδιορίζεται σε τι αφορά ο περιορισμός, ώστε να καθίσταται σαφές για ποια ακριβώς κονδύλια διενεργείται έκτοτε η εκτέλεση. Κατά αυτόν τον τρόπο επέρχεται μετάπτωση της παροχής σε ανεκκαθάριστη, ο δε προσδιορισμός της ποιότητας της παροχής δεν είναι δυνατός με απλή μαθηματική εφαρμογή όσων επιτάσσει το άρθρο 423 του ΑΚ, η οποία αφορά άλλο ζήτημα και συγκεκριμένα, τον τρόπο καταλογισμού των καταβολών, σε περίπτωση περισσότερων χρεών του οφειλέτη έναντι του ίδιου δανειστή (πρβλ ΜΠΒολ 81/2011 ΤΝΠ Νόμος), ούτε καθίσταται σαφές, από το γεγονός ότι δε γίνεται οποιοσδήποτε λόγος στην ένδικη κατάσχεση, για το ποσό των τόκων που επιδικάσθηκαν με τον εκτελεστό τίτλο…, ότι η κατάσχεση επιβλήθηκε, προς περιορισμό των εξόδων, για τμήμα μόνο του επιτασσόμενου κεφαλαίου (πρβλ. ΜΠΘεσ 6562/2021 ΤΝΠ Νόμος). Συνακόλουθα, πρέπει ο σχετικός λόγος ανακοπής να γίνει δεκτός ως κατ’ ουσίαν βάσιμος…να γίνει δεκτή η ανακοπή ως ουσιαστικά βάσιμη, να ακυρωθεί η εκδοθείσα με αριθμό…πράξη δήλωσης συνέχισης πλειστηριασμού…».

Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι ως άνω αποφάσεις έρχονται σε συνέχεια χορηγηθείσας αναστολής των πλειστηριασμών, οι οποίοι θα ελάμβαναν χώρα τον Ιούλιο του 2021, στο πλαίσιο χορήγησης Προσωρινής Διαταγής, δίνοντας επιπλέον αναγκαίο χώρο και χρόνο στους εντολείς, προκειμένου να επανέλθουν σε μια διαδικασία διαπραγματεύσεων για την ρύθμιση των φερόμενων οφειλών τους, χωρίς να διακινδυνεύουν να υποστούν άμεσα ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη από τον πλειστηριασμό των ακινήτων τους (και δη με εξαιρετικά δυσανάλογα χαμηλό τίμημα).

Εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 3979/2021 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, η οποία, αφού εξαφάνισε απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών που είχε κρίνει εις βάρος εντολέως μας ανώνυμης εταιρείας, έκανε δεκτή την αγωγή αυτής κατά συστημικής τράπεζας με την οποία αμφισβητούσε το ύψος της οφειλής της από συμβάσεις τοκοχρεωλυτικών δανείων. Ειδικότερα, με την αγωγή της εντολέως μας ζητήθηκε η αναγνώριση της ακυρότητας συγκεκριμένων όρων των επίμαχων δανειακών συμβάσεων καθώς και πρόσθετων πράξεων τροποποίησης αυτών, οι οποίοι παρείχαν τη δυνατότητα στην τράπεζα να αναπροσαρμόζει μονομερώς το συμβατικό επιτόκιο με τρόπο αόριστο και παντελώς αδιαφανή κριτήρια. Πράγματι, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, δεχόμενο τους ισχυρισμούς της εταιρείας, έκρινε ότι: «οι όροι αυτοί, που ήταν εκ των προτέρων διατυπωμένοι από την εναγομένη στο έντυπο κείμενο των ενδίκων συμβάσεων … κατά το μέρος που ρυθμίζουν τη διαμόρφωση του κυμαινόμενου επιτοκίου με τον παραπάνω τρόπο, είναι καταχρηστικοί, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2§§6 και 7 περ. ια’ του Ν. 2251/1994, διότι … εμφανίζουν αοριστία, επιτρέποντας στην προμηθεύτρια τράπεζα να προσδιορίζει μονομερώς το συμβατικό επιτόκιο, χωρίς να είναι εκ των προτέρων γνωστά στον καταναλωτή – πελάτη, και, εν προκειμένω, στην ενάγουσα – οφειλέτρια εταιρεία, κριτήρια ειδικά και εύλογα, γεγονός που οδηγεί στη διάψευση των τυπικών και δικαιολογημένων προσδοκιών της τελευταίας, ως προς την εξέλιξη της συναλλακτικής σχέσεώς της με τη δανείστρια Τράπεζα … δεν διατυπώνεται, κατά τρόπο ευκρινή, η μέθοδος και τα κριτήρια, με βάση τα οποία η εναγομένη διαμορφώνει το κυμαινόμενο επιτόκιο των ενδίκων συμβάσεων, παρά μόνο γίνεται γενικόλογη αναφορά στις συνθήκες της αγοράς και στα τραπεζικά κριτήρια και στον τρόπο δημοσίευσης της ανωτέρω μονομερούς απόφασης της εναγομένης, ήτοι, αναφορά αορίστων κριτηρίων βάσει των οποίων η συμβαλλόμενη εταιρεία δεν ήταν σε θέση να διαγνώσει εκ των προτέρων το ύψος του επιτοκίου, που θα ισχύσει για τον υπολογισμό της σχετικής οφειλής της». Κατόπιν αναγνώρισης της ακυρότητας των όρων περί αναπροσαρμογής του επιτοκίου, το Δικαστήριο προχώρησε στη συμπληρωματική ερμηνεία των συμβάσεων προς τον σκοπό της δίκαιης επαναφοράς της συμβατικής ισορροπίας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων μεταξύ των μερών χρησιμοποιώντας το παρεμβατικό επιτόκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ως εύλογο κριτήριο για την αναδιαμόρφωση των συμβατικών επιτοκίων, τα οποία καθορίστηκαν ως άθροισμα του ανωτέρω επιτοκίου αναφοράς της Ε.Κ.Τ. πλέον ενός σταθερού περιθωρίου. Διατάχθηκε μάλιστα από το δικαστήριο, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματος, η διεξαγωγή λογιστικής πραγματογνωμοσύνης από πιστοποιημένο οικονομολόγο, προκειμένου να υπολογιστεί το ακριβές ύψος των ποσών που είχαν καταβληθεί αχρεωστήτως στην τράπεζα εκ μέρους της εντολέως μας λόγω της εφαρμογής των καταχρηστικών όρων περί του επιτοκίου.  Η απόφαση αυτή έρχεται να προστεθεί στη σύγχρονη ελληνική νομολογία που αφορά την ακυρότητα αδιαφανών συμβατικών όρων για την αναπροσαρμογή του επιτοκίου, συμπορευόμενη με πληθώρα αποφάσεων του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες εδώ και αρκετά έτη προβαίνουν σε παραδοχές ευνοϊκές για τους δανειολήπτες, υψώνοντας τείχος προστασίας απέναντι στις καταχρηστικές τραπεζικές πρακτικές.

Με τις από 12, 15 και 22.12.2021 Προσωρινές Διαταγές του το αρμόδιο Πρωτοδικείο διέταξε την ανάκληση των συντηρητικών κατασχέσεων που επέβαλλε το αντίδικο πιστωτικό ίδρυμα υπό ειδική εκκαθάριση σε συνολικά δεκαοκτώ (18!) τραπεζικούς λογαριασμούς επιχείρησης – πελάτισσας του γραφείου μας, ανέστειλε την εκτέλεση των διαταγών πληρωμής  ύψους 500.000 ευρώ, βάσει των οποίων η εκκαθάριση πέτυχε την δέσμευση των λογαριασμών, προτού η αντίδικος καταφέρει να «εισπράξει» τα ευρισκόμενα σε αυτούς χρηματικά ποσά, και διέταξε να μην εμφανίζονται ως εκτελεστοί σε βάρος της επιχείρησης τίτλοι στα αρχεία οικονομικών δεδομένων του Τειρεσία. Στην κρίση αυτή οδήγησε το Δικαστήριο  η καταχρηστική πρακτική του ειδικού εκκαθαριστή, η πιθανολόγηση της ανυπαρξίας της οφειλής και η κομβική λειτουργία των κατασχεμένων τραπεζικών λογαριασμών για την μισθοδοσία των εργαζομένων, την εξόφληση προμηθευτών και την εν γένει αναγκαία ρευστότητα της επιχείρησης, η οποία διαφορετικά θα οδηγούνταν εντός ημερών σε κλείσιμο. 

Εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 618/2021 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λάρισας, η οποία έκρινε επί αίτησης τράπεζας κατ’ άρθρο 966 παρ. 1 & 2 ΚΠολΔ περί μείωσης τιμής πρώτης προσφοράς ακινήτου εντολέως μας εταιρείας, το οποίο επίκειται να εκπλειστηριασθεί. Η  αντίδικος είχε αιτηθεί την μείωση της τιμής πρώτης προσφοράς του ακινήτου από τις 380.000 στις 310.000 ευρώ. Με την εκδοθείσα απόφαση, το Δικαστήριο, απορριπτομένου του αιτήματος της τράπεζας, αύξησε την τιμή πρώτης προσφοράς στις 390.000 ευρώ με το σκεπτικό της πολύ καλής κατασκευής και συντήρησης του κτιρίου, της μισθωτικής αξίας του σε σύγκριση με τα υπόλοιπα ακίνητα της περιοχής και των ποιοτικών του χαρακτηριστικών του (ύπαρξη ανοικτών θέσεων στάθμευσης, εσωτερικού ανελκυστήρα, παταριού κοκ), λαμβάνοντας υπόψη και την έκθεση εκτίμησης που προσκομίσαμε ως σχετικό έγγραφο. Ειδικότερα διέλαβε τα εξής: «Περαιτέρω αναφορικά με την σημερινή εμπορική (αγοραία) αξία των ως άνω κατασχεθέντων ακινήτων από την μηνός Οκτωβρίου 2020 έκθεση εκτίμησης της πιστοποιημένης εκτιμήτριας …… που προσκομίζει η αιτούσα, και από την μηνός Σεπτεμβρίου 2021 έκθεση εκτίμησης του πιστοποιημένου εκτιμητή  ………, που προσκομίζει η καθ’ ής, σε συνδυασμό με την οικονομική και την πτωτική πορεία της τοπικής κτηματαγοράς, λαμβάνοντας υπόψη όμως και την πολύ καλή κατάσταση και συντήρηση έως σήμερα των ως άνω ιδιοκτησιών, την μισθωτική τους αξία σε σύγκριση με άλλα ακίνητα της περιοχής, την ύπαρξη των τριών ανοικτών θέσεων στάθμευσης αυτοκινήτου, και την ύπαρξη παταριού από μέταλλο και ξύλο, εμβαδού 160τμ, και εσωτερικού ανελκυστήρα δυναμικότητας 750 κιλών, πιθανολογήθηκε ότι αυτή (εμπορική αξία)ανέρχεται στο ποσό των 158.000 ευρώ για την πρώτη, στο ποσό των 124.000 ευρώ για την δεύτερη και στο ποσό των 108.000 για την τρίτη, στα ίδια δε ποσά πρέπει να οριστεί και η τιμή πρώτης προσφοράς του καθενός ώστε να επιτευχθεί η προσέλκυση πλειοδοτών»