Νέα

Εξεδόθησαν οι υπ’ αριθμ. 529/2021 και 530/2021 αποφάσεις του Ειρηνοδικείου Αθηνών με τις οποίες άρθηκαν οι κατασχέσεις που είχαν επιβληθεί επί ακινήτων λόγω παρόδου ενός έτους από τότε που επιβλήθηκαν, δίχως να έχει διενεργηθεί πλειστηριασμός. Κρίθηκε μάλιστα πως στην εν λόγω ενιαύσια προθεσμία του άρθρου 1019 ΚΠολΔ συνυπολογίζεται και το χρονικό διάστημα των επτά μηνών που πρέπει υποχρεωτικά να μεσολαβήσει από την επιβολή της κατάσχεσης έως τον πλειστηριασμό (954 παρ. 2 ΚΠολΔ) παρά την παγιωμένη αντίθετη νομολογία. Ειδικότερα οι ως άνω αποφάσεις αναφέρουν: «Ο ισχυρισμός της καθ’ ής είναι ότι μετά την τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας με τον ν. 4335/2015, συμπεριλαμβανομένου του άρθρου 954 παρ. 2 εδ. ε ΚΠολΔ, με την οποία η ημέρα πλειστηριασμού ορίζεται υποχρεωτικά επτά (7) μήνες  από την ημέρα περάτωσης της κατάσχεσης και όχι πάντως μετά την παρέλευση οκτώ (8) μηνών από την ημέρα αυτή, ενώ μέχρι τότε μπορούσε να ακολουθήσει ο πλειστηριασμός εντός 40 ημερών και ότι το υποχρεωτικό διάστημα των επτά έως οκτώ μηνών, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως νεκρό χρονικό διάστημα και αναλογικά να εφαρμοστεί ως λόγος νομικός που εμποδίζει την πρόοδο της εκτελεστικής διαδικασίας και να αφαιρείται ο χρόνος αυτός από την ετήσια προθεσμία του 1019 ΚΠολΔ, τυγχάνει απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος, καθώς ο νομοθέτης με τον ν. 4335/2015 που ίσχυσε από 1-1-2016 όρισε υποχρεωτικά το διάστημα που πρέπει να περάσει από την ημέρα περάτωσης της κατάσχεσης έως την ημέρα του πλειστηριασμού, δεν επενέβη και δεν τροποποίησε αντιστοίχως και την παράγραφο 2 του άρθρου 1019 ΚΠολΔ. Στην προκειμένη περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί νεκρό χρονικό διάστημα και δη απροσδιόριστης χρονικής διάρκειας, όπως προεκτέθηκε στην μείζονα σκέψη της απόφασης, η υποχρεωτική νομική επιταγή για τον χρόνο ορισμού του πλειστηριασμού, ούτε νομικός λόγος αδυναμίας συνέχισης της αναγκαστικής εκτέλεσης, εφόσον δεν πρόκειται για έκδοση απόφασης ή άσκηση ενδίκου μέσου ή ακόμη περί κάποιας έκτακτης ή μεταγενέστερης νομοθετικής πρόβλεψης (πχ αναστολής πλειστηριασμών), που να επιφέρει αδυναμία του δανειστή, αλλά για θεσμοθετημένο χρονικό διάστημα, που ορίζεται από τον νόμο, και το οποίο ο νομοθέτης, δεν θέλησε να το αλλάξει, χωρίς επομένως να χωρεί νομική αναλογία. Τέλος, ομοίως απορριπτέος ο ισχυρισμός της καθ’ ής περί καταχρηστικής άσκησης της, καθώς ο αιτών ασκεί νόμιμο το δικαίωμά του, ενώ σε κάθε περίπτωση από τα έγγραφα που προσκομίζει και επικαλείται αυτός πιθανολογήθηκε ότι ο ίδιος είχε προσπαθήσει πολλές φορές να ρυθμίσει την οφειλή που είχε απέναντι στην αρχική πιστώτρια και στην καθ’ ής».

Με την υπ’ αριθμ. 43/2021 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων το Μονομελές Πρωτοδικείο Κυπαρισσίας επέβαλλε χρηματική ποινή ύψους 200 ευρώ για κάθε παραβίαση του δικαιώματος επικοινωνίας του αιτούντα πατέρα από την καθ’ ης αίτηση μητέρα με το ανήλικο τέκνο τους, που γεννήθηκε εκτός γάμου. Το δικαστήριο οδηγήθηκε σε αυτό το διατακτικό αφού πιθανολόγησε την αποξένωση μεταξύ της ανήλικης κόρης και του πατέρα- διαδίκου, η οποία προκλήθηκε σταδιακά εξαιτίας της συμπεριφοράς της μητέρας. Συγκεκριμένα το δικαστήριο δέχθηκε ότι «[…] μετά την μακροχρόνια άρνηση της αιτούσας καθ’ ης να συναινέσει στην εκούσια αναγνώριση από αυτόν του τέκνου τους, προέβη στην άσκηση της από … αγωγής του περί αναγνώρισης του ως άνω τέκνου, επί της οποίας εκδόθηκε η με αριθμό… αμετάκλητη ήδη απόφαση του Δικαστηρίου […[] δυνάμει της οποίας αναγνωρίστηκε η ανήλικη… ως γνήσιο τέκνο του αιτούντος. Ειδικότερα, πιθανολογήθηκε ότι παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες του αιτούντος ήδη από τη γέννηση του τέκνου τους, να προβεί σε εκούσια συμβολαιογραφικό αναγνώριση του τέκνου των διαδίκων, η καθ’ ης η αίτηση, αν και ουδέποτε αμφισβήτησε την πατρότητα αυτού, προκαλούσε συνεχώς προσκόμματα, με αποτέλεσμα ο καθ’ ου αρχικώς να προσφύγει στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Κυπαρισσίας, η οποία κάλεσε την καθ’ ης να εμφανιστεί ενώπιόν της στις … και της απηύθυνε συστάσεις να συναινέσει στην εκούσια αναγνώριση του τέκνου της, χωρίς ωστόσο αποτέλεσμα. Εν συνεχεία, ο αιτών της απέστειλε την από … εξώδικη δήλωση με την οποία την καλούσε να παραστεί σε συγκεκριμένη ημερομηνία ενώπιον του Συμβολαιογράφου… προκειμένου να παράσχει την συναίνεσή της. Ωστόσο, η καθ΄ ης δεν προσήλθε για άλλη μια φορά, με συνέπεια να συνταχθεί η με αριθμό … πράξη του ως άνω Συμβολαιογράφου, με την οποία βεβαιώνεται η μη προσέλευσή της. Κατόπιν αυτών, όπως προαναφέρθηκε, ο καθ’ ου άσκησε την από … και με αριθμό κατάθεσης … αγωγή περί δικαστικής αναγνώρισης πατρότητας ενώπιον του Δικαστηρίου Αυτού, μέχρι, δε, να καταστεί αμετάκλητη η εκδοθείσα απόφαση περί αναγνώρισης πατρότητας, η καθ’ ης αρνείτο να του επιτρέψει την επικοινωνία με την ανήλικη κόρη των διαδίκων, η οποία ήδη κατά το χρονικό εκείνο διάστημα διένυε το 4^ο έτος της ηλικίας της, με συνέπεια να δημιουργηθεί σταδιακή αποξένωση μεταξύ του καθ’ ου και της κόρης του […]».

Με την υπ’ αριθμ. 247/2021 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας δέχθηκε ότι οι ανήλικες κόρες των διαδίκων, ηλικίας 16 και 11 ετών, εξέφραζαν την αυθεντική τους βούληση να διαμείνουν με τον πατέρα τους λόγω του στενού ψυχικού δεσμού μεταξύ τους, ενώ η άρνησή τους προς την μητέρα τους δεν ήταν προϊόν επηρεασμού και «γονεϊκής αποξένωσης» αλλά της συμπεριφοράς της ίδιας της μητέρας και της βίαιης συμπεριφοράς που εκείνη επέδειξε απέναντί τους στο παρελθόν. Συνέδεσε δε την επιθυμία τους αυτή, δεχόμενο την ωριμότητά τους παρά το νεαρό της  ηλικίας τους, με το συμφέρον τους, αίροντας την προηγούμενη κατάσταση κοινής επιμέλειας της μικρότερης κόρης, η οποία είχε οριστεί με προηγούμενη προσωρινή διαταγή, και αναθέτοντας αυτήν αποκλειστικά στον πατέρα. Συγκεκριμένα δέχθηκε ότι «[…] η εν λόγω συμπεριφορά ήταν αρκούντως ικανή να προκαλέσει μεγάλη ένταση στις σχέσεις των θυγατέρων με την μητέρα τους, με αποτέλεσμα, και ενόψει του θυμού που αυτές νιώθουν, οι σχέσεις τους να είναι διαρκώς τεταμένες […]. Αποτέλεσμα, δε, όλων αυτών είναι η δημιουργία μιας διαρκώς τεταμένης κατάστασης, λόγω της οποίας διακυβεύεται η ψυχική και πνευματική υγεία των ανηλίκων, αφού αυτές διακατέχονται από έντονη συναισθηματική πίεση, φόρτιση και δυσφορία […]. Όπως δε πιθανολογήθηκε, η επιθυμία των ως άνω ανήλικων θυγατέρων των διαδίκων να συνεχίσουν να διαμένουν με τον πατέρα τους στην μέχρι πρότινος οικογενειακή στέγη, στην οποία διαβιούν συνεχώς από την γέννησή τους μέχρι και σήμερα, και η αντίστοιχη άρνησή τους να διαμείνουν με την μητέρα τους, οφείλεται εν πολλοίς στην ελεύθερη επιλογή και βούληση των ιδίων, η οποία, κατά την προσωπική επικοινωνία που είχε το Δικαστήριο μαζί τους, προέκυψε ότι είναι ειλικρινής, αβίαστη και αυθόρμητη και ότι αυτή δεν αποτελεί προϊόν επηρεασμού ή πειθαναγκασμού».

Στις 07.07.21 εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 7087/2021 ΔΠρΑθ απόφαση επί ανακοπής, που είχε ασκηθεί το 2015, αναφορικά με την ακύρωση κατασχετηρίων εις χείρας τρίτων Τραπεζών, συνολικού ύψους 299.022,21€. Η κατάσχεση είχε επιβληθεί από το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (νυν ΕΦΚΑ), αναφορικά με φερόμενες οφειλές από μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές ΕΠΕ, της οποίας ο εντολέας υπήρξε διαχειριστής.

Γίνεται δεκτή η ανακοπή και ακυρώνονται τα προσβαλλόμενα κατασχετήρια. Πιο συγκεκριμένα, γίνονται δεκτοί οι λόγοι ανακοπής αναφορικά:

(i)            με το μη νόμιμο της αναδρομικής ισχύος του νόμου περί της ευθύνης των διαχειριστών,

(ii)           με την ήδη προηγηθείσα ακύρωση ορισμένων Πράξεων Επιβολής Εισφορών από το διοικητικό όργανο, και

(iii)          με τη διενέργεια αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του εντολέα, χωρίς να έχει καταστεί οφειλέτης, λόγω μη απόδειξης κοινοποίησης προς αυτόν ατομικής ειδοποίησης οφειλής, ως απαιτείται.

Η παραδοχή του υπό (iii) λόγου ανακοπής, κατέστησε αλυσιτελή την εξέταση των υπόλοιπων, προβαλλόμενων από εμάς συμπληρωματικά, λόγων ανακοπής των κατασχετηρίων.

Συνεπώς, η απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών δέχεται ότι είναι άκυρη η κατάσχεση καθότι δεν είχε καταστεί ο καθ’ ου η κατάσχεση οφειλέτης την στιγμή που επιβλήθηκε η κατάσχεση.

Εξεδόθησαν Προσωρινές Διαταγές της κας Δικαστού του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, οι οποίες διέταξαν την αναστολή πλειστηριασμών (2 ακινήτων), επιχειρούμενων εις βάρος εντολέων μας (συνδεόμενων με στενή συγγενική σχέση – οφειλή προερχόμενη από κοινή αιτία, σύμβαση στεγαστικού δανείου στην οποία φέρονται και οι δύο ως πρωτοφειλέτες). Ειδικότερα, κρίθηκε ότι οι καθ΄ων η εκτέλεση είναι άξιοι παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας (αναστολή της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης - πλειστηριασμών), διότι πιθανολογήθηκε η βασιμότητα της ασκηθείσας, κατ’ άρθρο 973 παρ. 6 του ΚΠολΔ, ανακοπής τους κατά της δήλωσης συνέχισης πλειστηριασμού (οι αρχικοί πλειστηριασμοί δεν είχαν τελεσφορήσει λόγω έλλειψης πλειοδοτών) στην οποία προέβη εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων για λογαριασμό εταιρείας απόκτησης απαιτήσεων (fund), φερόμενης ως ειδικής διαδόχου τραπεζικού ιδρύματος. Λόγοι που προβλήθηκαν χάρις στους οποίους πιθανολογήθηκε η βασιμότητα της ανακοπής, ήταν: α) η έλλειψη των νομίμων προϋποθέσεων για την διενέργεια των πλειστηριασμών, λόγω έλλειψης νομιμοποίησης της εταιρείας διαχείρισης για την εκ νέου επίσπευση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, β) η ύπαρξη (πολλαπλών) δικονομικών πλημμελειών στην διαδικασία επίσπευσης της αναγκαστικής εκτέλεσης (κρισιμότατη υπήρξε εν προκειμένω η επιτόπια έρευνα του φακέλλου του πλειστηριασμού που τηρείται από τον υπάλληλο του πλειστηριασμού – συμβολαιογράφο), γ) ο καταχρηστικός τρόπος με τον οποίο η επισπεύδουσα επέλεξε να ασκήσει το, κατά τα άλλα, νόμιμο δικαίωμά της. Αξίζει να σημειωθεί, ότι οι καθ’ ων η εκτέλεση, είχαν επανειλημμένα προσπαθήσει να έλθουν σε έναν διακανονισμό των φερόμενων οφειλών τους με το τραπεζικό ίδρυμα, συναντώντας την άκαμπτη, έως και αδιάφορη στάση αυτού. Παρά το γεγονός ότι είχαν βιώσει τις επιθετικές πρακτικές της τράπεζας (χωρίς να έχουν ποτέ προβεί σε αξιόλογες νομικές ενέργειες δικαστικής προστασίας τους), μετά την φερόμενη μεταβίβαση της εναντίον τους απαίτησης στην εταιρεία απόκτησης απαιτήσεων, προσπάθησαν να έλθουν σε επικοινωνία με την διαχειρίστρια αυτής εταιρεία. Εκείνη, αν και φαινομενικά βρισκόταν σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης μαζί τους, την ίδια ώρα εν αγνοία τους, όλως καταχρηστικώς, κινούσε εκ νέου τις διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης εναντίον των δεσμευμένων ακινήτων τους. Παρά το εξαιρετικά περιορισμένο/ασφυκτικό χρονικό πλαίσιο που είχε απομείνει λόγω της προγενέστερης αδράνειας των  καθ’ ων η εκτέλεση όταν μας ανετέθη η εντολή, κατέστη δυνατό να στοιχειοθετηθεί ένα στοιβαρό πλαίσιο άμυνας, που σε πρώτο χρόνο απέτρεψε το απευκταίο, δηλαδή τον πλειστηριασμό της κύριας κατοικίας (εκάστου) των εντολέων μας. Η παραπάνω χορηγηθείσα αναστολή των πλειστηριασμών, οι οποίοι θα ελάμβαναν χώρα τον Ιούλιο του 2021, δίνει στους καθ’ ων η εκτέλεση τον αναγκαίο χώρο και χρόνο, προκειμένου να επανέλθουν σε μια διαδικασία διαπραγματεύσεων για την ρύθμιση των φερόμενων οφειλών τους, χωρίς να διακινδυνεύουν να υποστούν άμεσα ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη από τον πλειστηριασμό των ακινήτων τους (και δη με εξαιρετικά δυσανάλογα χαμηλό τίμημα). Τούτη μάλιστα την φορά, με την απέναντι πλευρά να έχει λάβει ένα μήνυμα από τα Δικαστήριά μας ότι, χωρίς να έχει δοθεί στους οφειλέτες μια πραγματική ευκαιρία για την επίτευξη μιας ρεαλιστικής/βιώσιμης ρύθμισης των φερόμενων οφειλών τους, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί ικανοποίηση των φερόμενων αξιώσεών τους δια της διαδικασίας αναγκαστικής εκτελέσεως.