Νέα

Κατόπιν αίτησης από εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων (servicer), εκδόθηκε από τον Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών διαταγή πληρωμής ύψους περίπου 1.300.000 ευρώ σε βάρος εταιρείας δραστηριοποιούμενης στην Πάτρα, η οποία επιδόθηκε στην εταιρεία με επιταγή προς εκτέλεση. 

Προς ακύρωση της διαταγής πληρωμής ασκήθηκε ανακοπή ενώπιον του Πρωτοδικείου Πατρών και παράλληλα αίτηση αναστολής, στο πλαίσιο της οποίας ζητήθηκε η χορήγηση προσωρινής διαταγής περί αναστολής της εκτελεστότητας της διαταγής πληρωμής και απαγόρευσης εμφάνισής της σε βάσεις δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς. Το Πρωτοδικείο Πατρών, αφού πιθανολόγησε την ευδοκίμηση των λόγων της ανακοπής της εταιρείας, αναγόμενων όχι μόνο σε τυπικά σφάλματα της διαταγής πληρωμής αλλά και σε καταχρηστική συμπεριφορά της εταιρείας διαχείρισης όπως επίσης και σε ακυρότητα των διαδικαστικών και εξώδικων ενεργειών της τελευταίας, διέταξε την αναστολή της εκτελεστότητας της διαταγής πληρωμής, χωρίς οποιονδήποτε όρο, και τη μη εμφάνιση αυτής σε βάσεις δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς (Τειρεσίας κτλ.) μέχρι τη συζήτηση της αίτησης αναστολής. 

Με την υπ’ αριθμ. 10170/2020 απόφασή του, το Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι η δήλωση τρίτου που υπέβαλε πιστωτικό ίδρυμα στο πλαίσιο κατάσχεσης που έγινε εις χείρας του και σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου ήταν ανακριβής. Συγκεκριμένα, κατόπιν έκδοσης εκτελεστού τίτλου σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, επιβλήθηκε κατάσχεση στους λογαριασμούς που το τελευταίο διατηρούσε σε πιστωτικό ίδρυμα. Στη δήλωσή του το πιστωτικό ίδρυμα δήλωσε ότι οι λογαριασμοί που τηρούσε το Ελληνικό Δημόσιο σε αυτό ήταν ακατάσχετοι. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η ως άνω δήλωση και ο ισχυρισμός του πιστωτικού ιδρύματος ήταν αόριστος, καθώς δεν προέκυπτε αν πράγματι οι εν λόγω λογαριασμοί εξυπηρετούσαν συγκεκριμένο δημόσιο σκοπό ή όχι. Το Δικαστήριο, αφού αναγνώρισε την ανακρίβεια της ως άνω δήλωσης και την ύπαρξη απαίτησης του Ελληνικού Δημοσίου κατά της τράπεζας από τις εν λόγω καταθέσεις, υποχρέωσε την τράπεζα να καταβάλει στην κατάσχουσα εταιρεία το ποσό των 181.464,10 ευρώ. 

Δημοσιεύτηκε η υπ΄αριθμ 119/2020 Απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών βάσει της οποίας έγινε δεκτή αίτησή μας ανάκλησης προσημειώσεων επί 9 ακινήτων εντολέα μας στα οποία είχε εγγράψει μονομερώς προσημείωση υποθήκης η αντίδικος τράπεζα βάσει εκδοθείσας διαταγής πληρωμής. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η τράπεζα εξασφαλιζόταν επαρκώς με τις ήδη συναινετικά εγγραφείσες προσημειώσεις (οι οποίες είχαν εγγραφεί κατά το χρόνο λήψης της πίστωσης) και δεν υφίστατο περαιτέρω κίνδυνος ώστε να νομιμοποιείται να εγγράψει επιπλέον προσημειώσεις μονομερώς με βάση την εκδοθείσα διαταγή πληρωμής. Τούτο έστω κι αν η σύμβαση δανείου είχε καταγγελθεί και είχε εκδοθεί και διαταγή πληρωμής (για την ακύρωση της οποίας έχει ασκηθεί ανακοπή και αναμένεται η έκδοση απόφασης). Κρίσιμο στοιχείο αποτέλεσε η προσκομιδή εμπεριστατωμένων εκθέσεων εκτίμησης αξίας των επίμαχων ακινήτων. Όπως απεφάνθη το δικαστήριο: «Κατ’ ακολουθίαν, πιθανολογείται ότι δεν συνέτρεχε επικείμενος κίνδυνος προκειμένου να εγγραφεί η νέα προσημείωση επί των εννέα (9) επιπλέον ακινήτων μετά την έκδοση της διαταγής πληρωμής και η αίτηση ως προς το σκέλος της ανάκλησης της εγγραφείσας προσημείωσης επ’ αυτών δυνάμει της διαταγής πληρωμής πρέπει κατ’ άρθρο 724 παρ. 2 ΚΠολΔ να γίνει δεκτή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν…».

Κρίνοντας επί αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων που άσκησε μητέρα ανήλικου τέκνου για την επιδίκαση προσωρινής μηνιαίας διατροφής σε χρήμα υπέρ αυτού, η εκδοθείσα υπ’ αριθμ. 3656/2020 απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών έκανε δεκτή την ένσταση του εντολέα μας καθ’ ου η αίτηση πατέρα περί συνυπολογισμού της αξίας χρήσης της άνευ ανταλλάγματος παραχωρηθείσας από τον ίδιο οικογενειακής στέγης στις διατροφικές ανάγκες του τέκνου. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο πατέρας, παραχωρώντας, άνευ ανταλλάγματος, την οικία στην αιτούσα και στο ανήλικο τέκνο ως οικογενειακή στέγη εκπληρώνει μέρος της υποχρέωσης συνεισφοράς του στη διατροφή του τέκνου. Αποτιμώντας τη μισθωτική αξία της οικογενειακής στέγης στο ύψος των 2.000 €, έκρινε ότι από την αξία χρήσης που αντιστοιχεί στο ποσοστό συγκυριότητας του πατέρα στην οικία (50% εξ αδιαιρέτου), ύψους 1.000 €, το ποσό των 500 € θα πρέπει να αφαιρεθεί από την υποχρέωση συνεισφοράς του, καθότι αντιστοιχεί στην κάλυψη των στεγαστικών αναγκών του τέκνου.

Με την υπ’ αριθμ. 126/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Σύρου, διατάχθηκε η επιστροφή παιδιού από την Ελλάδα, όπου το είχε μετακινήσει παρανόμως η μητέρα του, στην Αγγλία, όπου ήταν ο τόπος της συνήθους διαμονής του παιδιού πριν από την απαγωγή του. Ειδικότερα, επικαλούμενη την πανδημία της νόσου Covid 19, η μητέρα μετέφερε το παιδί από την Αγγλία, όπου ζούσε η οικογένεια, σε νησί του Αιγαίου, προκειμένου να μείνουν στην κατοικία της μητέρας της. Το δικαστήριο, αφού διαπίστωσε ότι οι δύο γονείς είχαν από κοινού την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου και ότι η συνήθης διαμονή του παιδιού πριν την μετακίνηση του βρισκόταν στην Αγγλία, έκρινε ότι η μετακίνηση του παιδιού από τη μητέρα του και η εγκατάστασή τους σε άλλη χώρα ήταν παράνομη και αποτελούσε διεθνή απαγωγή παιδιού κατά την έννοια της Σύμβασης της Χάγης του 1980 για τα αστικά θέματα της διεθνούς απαγωγής παιδιών και του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 2201/2003. Κατόπιν αυτών, διέταξε την επιστροφή του παιδιού στην Αγγλία το αργότερο έως τις 10 Αυγούστου, απειλώντας μάλιστα σε βάρος της μητέρας χρηματική ποινή 1.000 ευρώ και προσωπική κράτηση 20 ημερών για κάθε παράβαση της απόφασης.