Νέα

Όλως προσφάτως εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 8263/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), η οποία έκανε δεκτή την αίτηση του πατέρα - εντολέα του γραφείου μας και μεταρρύθμισε την συμφωνία των διαδίκων για την ρύθμιση της επιμέλειας των ανήλικων τέκνων τους που είχε περιληφθεί στην συμβολαιογραφική πράξη συναινετικής λύσης γάμου και ρύθμισης επιμέλειας- διατροφής- επικοινωνίας τέκνων, κρίνοντας ότι είναι προς το συμφέρον των ανήλικων τέκνων να ανατεθεί η επιμέλειά τους από κοινού σε αμφότερους τους διαδίκους γονείς και να οριστεί ως τόπος διαμονής τους η κατοικία του εντολέα μας, ο οποίος, επικουρούμενος από την σύζυγό του κατά τις ώρες που απουσιάζει στην εργασία του, είναι κατάλληλο πρόσωπο για την ανατροφή τους και εξασφαλίζει συνθήκες ηρεμίας και ασφαλούς διαβίωσής τους. Ειδικότερα, πιθανολογήθηκε ότι τα τέκνα είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένα με τον πατέρα – εντολέα μας, ο οποίος κατά τον χρόνο της έγγαμης συμβίωσης με την μητέρα τους αλλά και μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, και σε αντίθεση με την μητέρα, αφιέρωνε και αφιερώνει πολύ και ποιοτικό χρόνο στην ανατροφή τους, ενώ έχει ωράριο εργασίας τέτοιο, που του επιτρέπει να ασχολείται καθημερινά τα απογεύματα και τις δραστηριότητες των παιδιών. Η Δικαστής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, έπειτα από προσωπική επικοινωνία που είχε με τα ανήλικα τέκνα, κατ’ αποδοχή του σχετικού αιτήματος που υπέβαλε ο εντολέας μας (1511§4 ΑΚ) προκειμένου να συνεκτιμηθεί η γνώμη τους, διαπίστωσε ότι τα ανήλικα τέκνα έχουν αναπτύξει ιδιαίτερο συναισθηματικό και ψυχικό δεσμό με τον πατέρα τους καθώς και με την καινούργια του οικογένεια, ο οποίος έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής των τέκνων, απορριφθέντος, έτσι, του ισχυρισμού της αντιδίκου περί ύπαρξης γονικής αποξένωσης, ενώ ακόμη κρίθηκε ότι τα τέκνα έχουν την ανάλογη ωριμότητα και την στοιχειώδη ικανότητα διάκρισης. Επιπλέον, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι σχέσεις των ανήλικων τέκνων με την μητέρα τους έχουν κλονισθεί σημαντικά, καθώς υφίστανται καθημερινά μεταξύ τους αδικαιολόγητες εντάσεις, ορμώμενες από την αρνητική στάση της μητέρας, με αποτέλεσμα η συνύπαρξή τους να μην δημιουργεί στα τέκνα αισθήματα ασφάλειας, ενώ μάλιστα το μεγαλύτερο τέκνο εμφάνισε και αγχώδη διαταραχή. Περαιτέρω, το Δικαστήριο έκρινε ότι παρά τις τεταμένες σχέσεις των γονέων, υπάρχει μεταξύ τους σχέση συνεργασίας και επιμερισμός των γονεϊκών τους καθηκόντων, αφού ο εντολέας μας, ασκούσε εν τοις πράγμασι την επιμέλεια των ανήλικων τέκνων του τουλάχιστον τρία απογεύματα την εβδομάδα.

Με την υπ’ αριθμ. 7225/2022 απόφαση του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων) έκανε δεκτή την αίτηση του πατέρα- εντολέα του γραφείου μας και κατοίκου Ελλάδας, με την οποία ζήτησε να ρυθμιστεί πρώτη φορά δικαστικά η επικοινωνία με την ανήλικη κόρη του, την οποία απέκτησε εκτός γάμου και κατοικεί από την γέννηση της με την μητέρα της- αντίδικο στην Γερμανία. Το Δικαστήριο απέρριψε την ένσταση έλλειψης διεθνούς δικαιοδοσίας που πρόβαλε η άλλη πλευρά, καθώς η αίτηση είχε ασκηθεί σε χρόνο που και το παιδί και η μητέρα βρίσκονταν στην Ελλάδα για το διάστημα των καλοκαιρινών διακοπών και επίσης ο πατέρας ως δικαιούχος της επικοινωνίας είναι κάτοικος Ελλάδας. Αφού δε πιθανολόγησε ότι η μητέρα ουδέποτε είχε ενθαρρύνει την επικοινωνία του παιδιού με τον πατέρα και αντίθετα έβρισκε συνεχώς προφάσεις και δικαιολογίες ως εμπόδια σε αυτήν, ρύθμισε την επικοινωνία τους για μεγάλα συνεχή χρονικά διαστήματα τις περιόδους των σχολικών διακοπών ενώ επίσης του έδωσε την δυνατότητα να επικοινωνεί με το παιδί σε Σαββατοκύριακα (Παρασκευή έως Δευτέρα πρωί) της επιλογής του κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης της μητέρας. 

Εκδόθηκε όλως προσφάτως η υπ’ αριθμ. 67/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαμάτας, με την οποία ακυρώθηκε η ένδικη έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης, επί τη βάσει της οποίας επισπευδόταν αναγκαστικός πλειστηριασμός ακινήτων εις βάρος της εντολέως μας εταιρείας. Αναλυτικότερα, η ως άνω απόφαση δέχθηκε ως νόμω και ουσία βάσιμο τον πρώτο προβαλλόμενο λόγο της ανακοπής μας, σύμφωνα με τον οποίο αιτούμασταν την ακύρωση της ένδικης πράξεως αναγκαστικής εκτέλεσης λόγω ελλείψεως ενεργητικής νομιμοποίησης διενέργειάς τους από την φερόμενη ως διαχειρίστρια των ένδικων απαιτήσεων εταιρεία.

Πιο συγκεκριμένα, ενώ η μεταβίβαση των φερόμενων απαιτήσεων της τράπεζας προς την εταιρεία απόκτησης απαιτήσεων (fund) εναντίον της εντολέως μας είχε πραγματοποιηθεί με χρήση του νόμου για την τιτλοποίηση απαιτήσεων (ν. 3156/2003), νόμος που θέτει ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο εξουσιών στον διαχειριστή της απαίτησης, μέσα στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται και η δικαστική επιδίωξη των απαιτήσεων, η φερόμενη ως διαχειρίστρια της απαίτησης εταιρεία (servicer), κάνοντας χρήση του θεσμικού πλαισίου του ν. 4354/2015, εμφάνιζε τον εαυτό της ως μη δικαιούχο-μη υπόχρεο διάδικο, επικαλούμενη ότι βάσει του ανωτέρω πλαισίου (του ν. 4354/2015) νομιμοποιείται ενεργητικά να επιδιώκει ακόμα και δικαστικά (με την διενέργεια δηλαδή ακόμα και πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης, ήτοι κατάσχεση και πλειστηριασμό) την είσπραξη των φερόμενων απαιτήσεων της εταιρείας απόκτησης απαιτήσεων, για λογαριασμό της οποίας φερόταν να ενεργεί.

Ειδικότερα, στο σκεπτικό της ως άνω απόφασης αναφέρεται ότι: «[…] οι διατάξεις του Ν. 4354/2015 και όσα αυτές προβλέπουν για την κατ' εξαίρεση νομιμοποίηση (ως μη δικαιούχων διαδίκων) των εταιρειών διαχείρισης δανείων κ.λπ. που αυτός καθιερώνει, δεν εφαρμόζονται επί των εταιρειών διαχείρισης του Ν. 3156/2003. Πρόκειται, δηλαδή, για διαφορετικές νομοθετικές ρυθμίσεις που εξακολουθούν να ισχύουν παράλληλα για τις μεταβιβασθείσες απαιτήσεις που γίνονται κατά τους όρους και τη διαδικασία του κάθε ενός ως άνω νόμου. Πιο συγκεκριμένα, ακριβώς για να μην υπάρχει σύγχυση για τις εφαρμοζόμενες σε κάθε περίπτωση νομοθετικές ρυθμίσεις, ρητά ορίστηκε στο άρθρο 1 παρ. 1 περ. δ του Ν. 4354/2015 ότι οι διατάξεις του τελευταίου δεν επηρεάζουν την εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 3156/2003. Συνεπώς, εξουσία κατ' εξαίρεση νομιμοποίησης μη δικαιούχου διαδίκου στις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων που μεταβιβάστηκαν κατά τους όρους του Ν. 3156/2003 δεν απονέμει ο νόμος αυτός, ενώ η ρύθμιση του άρθρου 2 παρ. 4 του Ν. 4354/2015 δεν εφαρμόζεται σε αυτές. Εν προκειμένω, η αλλοδαπή εταιρεία ειδικού σκοπού (απόκτηση με τιτλοποίηση απαιτήσεων) του άρθρου 10 του Ν. 3156/2003 ανέθεσε με σύμβαση εντολής τη διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων, μεταξύ των οποίων και ένδικης απαίτησης, δεν έχει οριστεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ' εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος, και επομένως δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει τέτοια νομιμοποίηση. Ακολούθως, η καθ' ης δεν νομιμοποιείται ενεργητικά στην επίσπευση της αναγκαστικής εκτέλεσης, η δε προσβαλλόμενη έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης είναι για το λόγο αυτό άκυρη, όπως άκυρος είναι και ο βάσει αυτής ως άνω επισπευδόμενος πλειστηριασμός ακινήτου […]».

Η εντολέας μας, στα πλαίσια της Αγωγής που άσκησε για την αναγνώριση της ακυρότητας της δεύτερης κατά σειρά διαθήκης της θανούσας θείας της, λόγω δικαιοπρακτικής ανικανότητας της τελευταίας προς σύνταξη της διαθήκης αυτής, επιδιώκοντας ούτω να αναβιώσει η πρώτη διαθήκη της ιδίας, δυνάμει της οποίας η διαθέτης κατέλειπε το επίδικο ακίνητο στην ανιψιά της και εντολέα μας, άσκησε παράλληλα και Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Στην αίτηση αυτή συμπεριέλαβε και  αίτημα χορήγησης προσωρινής διαταγής, ούτως ώστε να διαφυλαχθεί το επίμαχο ακίνητο έως την έκδοση απόφασης επί της ανωτέρω αναγνωριστικής αγωγής (η οποία θα υποδείξει τελικώς τον νόμιμο κληρονόμο του ακινήτου – αντικειμένου των δύο διαθηκών).

Η αιτούμενη προστασία αφορούσε στην απαγόρευση μεταβολής της πραγματικής και νομικής κατάστασης του επίδικου ακινήτου (αντικειμένου κληρονομίας), προκειμένου να αποφευχθεί ιδίως τυχόν κίνδυνος εκποίησής του από την αντίδικο και φερόμενη ως κληρονόμο στη δεύτερη άκυρη διαθήκη.

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε δεκτό κατά πλειοψηφία το αίτημα της εντολέως μας (παρά την ύπαρξη προγενέστερης δυσμενούς για την ίδια απόφασης κατώτερου δικαστηρίου) και χορήγησε σε εκείνη την ως άνω Προσωρινή Διαταγή και δη, με ισχύ αυτής έως την έκδοση αποφάσεως επί της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων, εξασφαλίζοντας για την εντολέα μας τη μέγιστη δυνατή προσωρινή προστασία.

Η εντολέας μας εταιρεία επέβαλε αυτοδύναμα συντηρητική κατάσχεση δυνάμει διαταγής πληρωμής σε βάρος  των οφειλετών της (ετερόρρυθμης εταιρείας και ομόρρυθμου εταίρου της) εις χείρας πιστωτικών ιδρυμάτων ως τρίτων, προκειμένου να εξασφαλίσει μέρος από τις χρηματικές απαιτήσεις μεγάλου ύψους που διατηρεί εναντίον τους. Εν συνεχεία, εκείνοι προέβησαν σε άσκηση αίτησης ανάκλησης της επιβληθείσας συντηρητικής κατάσχεσης ενώπιον του Ειρηνοδικείου Κορίνθου. Η εν θέματι αίτησή τους απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη, καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι ενόψει του μεγάλου ύψους της απαίτησης της εντολέως μας, τόσο αυτής που εξασφαλίζεται με την επιβληθείσα συντηρητική κατάσχεση όσο και των λοιπών απαιτήσεών της σε συνδυασμό με την ανυπαρξία εμφανών περιουσιακών στοιχείων των αντιδίκων ικανών να ικανοποιήσουν την απαίτησή της, πιθανολογήθηκε η εξαιρετικά επισφαλής οικονομική τους κατάσταση που συνιστά επικείμενο κίνδυνο να μην μπορεί να ικανοποιηθεί η απαίτηση της εντολέως μας και δικαιολογεί την επιβολή της συντηρητικής κατάσχεσης