Ιούνιος 2024 – Επιδίκαση διατροφής στον πατέρα για λογαριασμό των ανήλικων θυγατέρων του – επιτυχής απόκρουση αίτησης αντιδίκου μητέρας για την ρύθμιση της επιμέλειάς τους

Με την υπ’ αριθμ. 3112/2024 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων), αφενός έγινε μερικώς δεκτή η αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων του εντολέα μας, πατέρα δύο κοριτσιών εφηβικής ηλικίας, και υποχρεώθηκε η αντίδικος μητέρα να καταβάλλει διατροφή σε εκείνον για λογαριασμό των τέκνων τους, αφετέρου απορρίφθηκε ως απαράδεκτη η αίτηση της αντιδίκου κατά του εντολέα μας, δια της οποίας αιτήθηκε να ανατεθεί σε εκείνη προσωρινά η αποκλειστική επιμέλεια των θυγατέρων τους, άλλως να χορηγηθεί σε εκείνη προσωρινά το δικαίωμα συνεπιμέλειας με καθορισμό εναλλασσόμενης διαμονής των τέκνων μας ανά βδομάδα εναλλάξ, άλλως να της χορηγηθεί προσωρινά διευρυμένο δικαίωμα επικοινωνίας.

Ως προς το διαδικαστικό ιστορικό της επίμαχης διαφοράς, ο εντολέας μας είχε ασκήσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων με κύριο αίτημα να ανατεθεί η επιμέλεια των ανήλικων θυγατέρων τους από κοινού σε αμφότερους τους γονείς και να οριστεί ως τόπος διαμονής τους η κατοικία του, η οποία έγινε δεκτή δυνάμει της υπ’ αριθμ. 8263/2022 απόφασης ασφαλιστικών μέτρων. Στη συνέχεια, ο πατέρας κατέθεσε αγωγή με το ως άνω αίτημα και η αντίδικος άσκησε αντίθετη αγωγή με κύριο αίτημα την ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στην ίδια, επικουρικά την ανάθεση της επιμέλειας σε αμφότερους τους γονείς με καθορισμό εναλλασσόμενης κατοικίας και όλως επικουρικότερα διευρυμένο δικαίωμα επικοινωνίας. Επί των αντίθετων αγωγών, εξεδόθη η υπ’ αριθμ. 12073/2023 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Ειδική Διαδικασία Οικογενειακών Διαφορών), με την οποία έγινε καθ’ ολοκληρίαν δεκτή η αγωγή του εντολέα μας, και ανατέθηκε η επιμέλεια των τέκνων από κοινού σε αμφότερους τους γονείς και ορίστηκε η κατοικία του ως τόπος διαμονής τους, ενώ παράλληλα ρυθμίστηκε και το δικαίωμα επικοινωνίας της αντιδίκου μητέρας. Μετά την έκδοση της ανωτέρω οριστικής απόφασης, η μητέρα άσκησε έφεση για την εξαφάνισή της.

Εν συνεχεία ο εντολέας μας, εξαιτίας της άρνησης της μητέρας να συνεισφέρει στην καθημερινές ανάγκες των παιδιών, άσκησε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία αιτήθηκε την προσωρινή επιδίκαση διατροφής για λογαριασμό των τέκνων. Αμέσως μετά, η αντίδικος μητέρα κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών με αίτημα να ανατεθεί σε εκείνη η αποκλειστική επιμέλεια των τέκνων, επικουρικά να οριστεί εναλλασσόμενη κατοικία και επικουρικότερα να της χορηγηθεί διευρυμένο δικαίωμα επικοινωνίας. Η αντίδικος με την επίμαχη αίτησή της επιχείρησε να συνδέσει το ζήτημα της διατροφής των τέκνων με το ζήτημα της επιμέλειάς τους, αφού στην αίτησή της εξέθετε μεταξύ άλλων ότι ο πατέρας ασκεί καταχρηστικά την συνεπιμέλεια επειδή αιτείται διατροφή για λογαριασμό των τέκνων. Μάλιστα, αιτήθηκε τον προσδιορισμό της συζήτησης της αίτησής της κατά την δικάσιμο της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων διατροφής του εντολέα μας, και ως εκ τούτου οι επίμαχες αιτήσεις συνεκδικάστηκαν.

Με την υπ’ αριθμ. 3112/2024 απόφαση, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε εν μέρει δεκτή την αίτηση του εντολέα μας, κάνοντας δεκτό ότι η μητέρα πρέπει να συνεισφέρει στην διατροφή των ανήλικων τέκνων και ως εκ τούτου επιδίκασε μηνιαία διατροφή.

Αναφορικά με την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων της αντιδίκου, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών έκρινε ότι αυτή τυγχάνει απαράδεκτη καθ’ ότι έχει εισαχθεί ενώπιον καθ’ ύλην αναρμόδιου δικαστηρίου, κάνοντας έτσι δεκτούς τους ισχυρισμούς μας. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, εάν θεωρηθεί ότι αιτούσα βάλλει κατά της ορθότητας της υπ’ αριθμ. 12073/2023 οριστικής απόφασης, η αίτηση τυγχάνει απαράδεκτη, καθώς αρμόδιο προς τούτο είναι το Μονομελές Εφετείο, ενώπιον του οποίου έχει ήδη καταθέσει έφεση. Περαιτέρω, το Δικαστήριο έκρινε ότι επειδή η υπ’ αριθμ. 12073/2023 απόφαση δεν έχει καταστεί τελεσίδικη (αφού η αντίδικος έχει ασκήσει έφεση για την εξαφάνισή της) και ως εκ τούτου εξακολουθεί να είναι σε ισχύ η υπ’ αριθμ. 8263/2022 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, τότε κατά ρητή επιταγή της παρ. 2 του άρθρου 698 παρ. 1 ΚΠολΔ αρμόδιο για την ανάκληση της απόφασης αυτής, αν η κύρια υπόθεση είναι εκκρεμής, είναι το δικαστήριο στο οποίο εκκρεμεί η κύρια υπόθεση και δη εν προκειμένω το Μονομελές Εφετείο Αθηνών, ενώ στο ίδιο συμπέρασμα οδηγούμαστε και κατά την περίπτωση εφαρμογής του άρθρου 697 ΚΠολΔ, δεδομένου ότι με την άσκηση της έφεσης αναβίωσε η εκκρεμοδικία και άρα αρμόδιο είναι το Δικαστήριο της κύριας δίκης, ήτοι το Μονομελές Εφετείο Αθηνών.