1437 και 1434/2021 αποφάσεις Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (ασφαλιστικά μέτρα): Αναστολή εκτέλεσης διαταγών πληρωμής λόγω καταχρηστικής υποβολής της αίτησης προς έκδοσή τους- Κακοπιστία του Πιστωτικού Ιδρύματος Υπό Ειδική Εκκαθάριση στο πλαίσιο της Διαπραγμάτευσης
yiannatsis2023-11-23T16:54:45+00:00Με τις υπ’ αριθμ. 1437 και 1434/2021 αποφάσεις του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) διέταξε την αναστολή της εκτέλεσης δύο διαταγών πληρωμής που επιδίκαζαν απαιτήσεις από τραπεζικό δανεισμό της αιτούσας επιχείρησης (ποσού 2.411.258,19€ και 235.579,79€ αντίστοιχα), καθότι πιθανολόγησε ότι το καθ’ ου πιστωτικό ίδρυμα υπό ειδική εκκαθάριση προέβην στην υποβολή αίτησης για την έκδοσή τους καταχρηστικά σύμφωνα με την ΑΚ 281. Συγκεκριμένα το Δικαστήριο έκανε δεκτό ότι συνιστούσε αντίθεση στην αρχή της καλής πίστης το γεγονός ότι οι αιτήσεις για την έκδοση των διαταγών πληρωμής υπεβλήθησαν καθόσον το πιστωτικό ίδρυμα βρίσκονταν σε διαπραγματεύσεις για την διευθέτηση της οφειλής με την καθ’ ης οι διαταγές. Όπως χαρακτηριστικά διέλαβε η απόφαση «Με βάση όλα τα ανωτέρω πιθανολογείται ότι η καθ’ης καταχρηστικά προχώρησε την δεδομένη χρονική στιγμή , στις […], στην άσκηση των αξιώσεών της εκ της ανωτέρω σύμβασης δανείου, με την κατάθεση αίτησης προς έκδοση μεταξύ άλλων και της επίδικης διαταγής πληρωμής. Και τούτο διότι , σύμφωνα με τα ανωτέρω αναλυτικώς εκτιθέμενα προχώρησε στην άσκηση των αξιώσεών της, εν μέσω διαπραγματεύσεων , εν αγνοία της αιτούσας και ενώ είχε δημιουργήσει σε αυτή την εύλογη πεποίθηση μέχρι τότε , ότι θα διευθετηθεί η οφειλή και θα διακανονισθεί εκ νέου, δεδομένου ότι η αιτούσα υπήρξε συνεπής πελάτης της για χρονικό διάστημα υπέρτερο της δεκαετίας και τα μέρη πίστευαν ότι βρίσκονταν κοντά σε εξεύρεση λύσης. Η καθ’ ης , σύμφωνα με τους κανόνες της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών που ισχύουν στις συναλλαγές θα έπρεπε να αναμένει την ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας που είχε ξεκινήσει και σε περίπτωση αποτυχίας να γνωστοποιήσει ρητά αυτό στην αιτούσα κι όχι να διαπραγματεύεται την διευθέτηση της οφειλής προς αποφυγή της δικαστικής διεκδίκησης και συγχρόνως, εν μέσω διαπραγματεύσεων, να προβαίνει σε δικαστική ενέργεια προς άσκηση των αξιώσεών της. Με βάση τα ανωτέρω πιθανολογείται ότι ο σχετικός λόγος των πρόσθετων λόγων ανακοπής περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος εκ μέρους της καθ’ ης θα γίνει δεκτός και ως ουσιαστικά βάσιμος, ενώ πιθανολογείται ότι η αιτούσα Θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη από την άμεση εκτέλεση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής».