Με την υπ’ αριθμ. 247/2021 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας δέχθηκε ότι οι ανήλικες κόρες των διαδίκων, ηλικίας 16 και 11 ετών, εξέφραζαν την αυθεντική τους βούληση να διαμείνουν με τον πατέρα τους λόγω του στενού ψυχικού δεσμού μεταξύ τους, ενώ η άρνησή τους προς την μητέρα τους δεν ήταν προϊόν επηρεασμού και «γονεϊκής αποξένωσης» αλλά της συμπεριφοράς της ίδιας της μητέρας και της βίαιης συμπεριφοράς που εκείνη επέδειξε απέναντί τους στο παρελθόν. Συνέδεσε δε την επιθυμία τους αυτή, δεχόμενο την ωριμότητά τους παρά το νεαρό της ηλικίας τους, με το συμφέρον τους, αίροντας την προηγούμενη κατάσταση κοινής επιμέλειας της μικρότερης κόρης, η οποία είχε οριστεί με προηγούμενη προσωρινή διαταγή, και αναθέτοντας αυτήν αποκλειστικά στον πατέρα. Συγκεκριμένα δέχθηκε ότι «[…] η εν λόγω συμπεριφορά ήταν αρκούντως ικανή να προκαλέσει μεγάλη ένταση στις σχέσεις των θυγατέρων με την μητέρα τους, με αποτέλεσμα, και ενόψει του θυμού που αυτές νιώθουν, οι σχέσεις τους να είναι διαρκώς τεταμένες […]. Αποτέλεσμα, δε, όλων αυτών είναι η δημιουργία μιας διαρκώς τεταμένης κατάστασης, λόγω της οποίας διακυβεύεται η ψυχική και πνευματική υγεία των ανηλίκων, αφού αυτές διακατέχονται από έντονη συναισθηματική πίεση, φόρτιση και δυσφορία […]. Όπως δε πιθανολογήθηκε, η επιθυμία των ως άνω ανήλικων θυγατέρων των διαδίκων να συνεχίσουν να διαμένουν με τον πατέρα τους στην μέχρι πρότινος οικογενειακή στέγη, στην οποία διαβιούν συνεχώς από την γέννησή τους μέχρι και σήμερα, και η αντίστοιχη άρνησή τους να διαμείνουν με την μητέρα τους, οφείλεται εν πολλοίς στην ελεύθερη επιλογή και βούληση των ιδίων, η οποία, κατά την προσωπική επικοινωνία που είχε το Δικαστήριο μαζί τους, προέκυψε ότι είναι ειλικρινής, αβίαστη και αυθόρμητη και ότι αυτή δεν αποτελεί προϊόν επηρεασμού ή πειθαναγκασμού».