Ιανουάριος 2023 – Αναίρεση απόφασης του Εφετείου Πειραιώς που είχε δεχθεί την έφεση του αντιδίκου Ελληνικού Δημοσίου και απέρριψε κατ΄ ουσίαν τις ανακοπές κατά της εκτέλεσης της εντολέως μας, καθώς κρίθηκαν βάσιμοι δύο λόγοι αναίρεσης.

Η εντολέας μας είχε συνάψει σύμβαση μίσθωσης για ένα ακίνητο στον Πειραιά. Ο εκμισθωτής κατήγγειλε τη σύμβαση μίσθωσης και εκχώρησε τις απαιτήσεις του από τα ανείσπρακτα μισθώματα στο Ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με τον ν. 2238/1994. Το Ελληνικό Δημόσιο (και συγκεκριμένα η Δ.Ο.Υ.) επέβαλε τότε αναγκαστική κατάσχεση σε ακίνητό της στον Πειραιά προκειμένου να εισπράξει αναγκαστικά τις απαιτήσεις. Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση του Εφετείου, με την οποία απερρίφθη η έφεση της εντολέως, για τους ακόλουθους δύο βάσιμους λόγους: 1) Ο εκμισθωτής εκχώρησε τις απαιτήσεις του από τα ανείσπρακτα εισοδήματα από την εκμίσθωση ακίνητης περιουσίας στο Δημόσιο σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 7 του ν. 2238/1994, στις οποίες όμως δεν συμπεριλαμβάνονται τα εισοδήματα που προέρχονται από αποζημίωση χρήσης του ακινήτου κατ’ άρθρο 601 ΑΚ(τα μισθώματα που οφείλονται εν είδει αποζημίωσης από τον μισθωτή για όσο χρόνο παρακρατεί το μίσθιο μετά την λήξη της μίσθωσης). Το Εφετείο παραβίασε τις ουσιαστικού δικαίου διατάξεις των άρθρων 4§7, 20 του Ν. 2238/1994 και 599, 601, 297, 298 ΑΚ, δεχόμενο εσφαλμένα ότι η αποζημίωση χρήσης υπόκειται σε φορολογία εισοδήματος και νομίμως ο εκμισθωτής εκχώρησε την αξίωσή του από αυτή στο Δημόσιο. 2) Πριν από την επίσπευση πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης από το Δημόσιο, είχε προηγηθεί η υπ’ αριθ. 4855/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία η εντολέας μας υποχρεώθηκε να αποδώσει το επίδικο ακίνητο στον εκμισθωτή και να καταβάλει σε αυτόν τα μισθώματα που όφειλε. Η απόφαση αυτή εκδόθηκε ερήμην της εντολέως μας και ουδέποτε της επιδόθηκε. Συνεπώς, εξακολουθεί να υπόκειται σε ανακοπή ερημοδικίας και εξ αυτού του λόγου δεν έχει τελεσιδικήσει σύμφωνα με το άρθρο 321 ΚΠολΔ. Επομένως εσφαλμένα το Εφετείο δέχθηκε ότι δεσμεύεται από το σχετικό δεδικασμένο.