Νοέμβριος 2022 – Ακύρωση έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης με την οποία επισπευδόταν πλειστηριασμός ακινήτων – Έλλειψη ενεργητικής νομιμοποίησης – εξουσίας επίσπευσης πράξεων εκτέλεσης εκ μέρους της διαχειρίστριας εταιρείας: Μη συνδυαστική εφαρμογή του Ν. 3156/2003 για την τιτλοποίηση απαιτήσεων και του Ν. 4354/2015 για την διαχείριση των «κόκκινων» δανείων
Εκδόθηκε όλως προσφάτως η υπ’ αριθμ. 67/2022 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαμάτας, με την οποία ακυρώθηκε η ένδικη έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης, επί τη βάσει της οποίας επισπευδόταν αναγκαστικός πλειστηριασμός ακινήτων εις βάρος της εντολέως μας εταιρείας. Αναλυτικότερα, η ως άνω απόφαση δέχθηκε ως νόμω και ουσία βάσιμο τον πρώτο προβαλλόμενο λόγο της ανακοπής μας, σύμφωνα με τον οποίο αιτούμασταν την ακύρωση της ένδικης πράξεως αναγκαστικής εκτέλεσης λόγω ελλείψεως ενεργητικής νομιμοποίησης διενέργειάς τους από την φερόμενη ως διαχειρίστρια των ένδικων απαιτήσεων εταιρεία.
Πιο συγκεκριμένα, ενώ η μεταβίβαση των φερόμενων απαιτήσεων της τράπεζας προς την εταιρεία απόκτησης απαιτήσεων (fund) εναντίον της εντολέως μας είχε πραγματοποιηθεί με χρήση του νόμου για την τιτλοποίηση απαιτήσεων (ν. 3156/2003), νόμος που θέτει ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο εξουσιών στον διαχειριστή της απαίτησης, μέσα στο οποίο δεν συμπεριλαμβάνεται και η δικαστική επιδίωξη των απαιτήσεων, η φερόμενη ως διαχειρίστρια της απαίτησης εταιρεία (servicer), κάνοντας χρήση του θεσμικού πλαισίου του ν. 4354/2015, εμφάνιζε τον εαυτό της ως μη δικαιούχο-μη υπόχρεο διάδικο, επικαλούμενη ότι βάσει του ανωτέρω πλαισίου (του ν. 4354/2015) νομιμοποιείται ενεργητικά να επιδιώκει ακόμα και δικαστικά (με την διενέργεια δηλαδή ακόμα και πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης, ήτοι κατάσχεση και πλειστηριασμό) την είσπραξη των φερόμενων απαιτήσεων της εταιρείας απόκτησης απαιτήσεων, για λογαριασμό της οποίας φερόταν να ενεργεί.
Ειδικότερα, στο σκεπτικό της ως άνω απόφασης αναφέρεται ότι: «[…] οι διατάξεις του Ν. 4354/2015 και όσα αυτές προβλέπουν για την κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση (ως μη δικαιούχων διαδίκων) των εταιρειών διαχείρισης δανείων κ.λπ. που αυτός καθιερώνει, δεν εφαρμόζονται επί των εταιρειών διαχείρισης του Ν. 3156/2003. Πρόκειται, δηλαδή, για διαφορετικές νομοθετικές ρυθμίσεις που εξακολουθούν να ισχύουν παράλληλα για τις μεταβιβασθείσες απαιτήσεις που γίνονται κατά τους όρους και τη διαδικασία του κάθε ενός ως άνω νόμου. Πιο συγκεκριμένα, ακριβώς για να μην υπάρχει σύγχυση για τις εφαρμοζόμενες σε κάθε περίπτωση νομοθετικές ρυθμίσεις, ρητά ορίστηκε στο άρθρο 1 παρ. 1 περ. δ του Ν. 4354/2015 ότι οι διατάξεις του τελευταίου δεν επηρεάζουν την εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 3156/2003. Συνεπώς, εξουσία κατ’ εξαίρεση νομιμοποίησης μη δικαιούχου διαδίκου στις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων που μεταβιβάστηκαν κατά τους όρους του Ν. 3156/2003 δεν απονέμει ο νόμος αυτός, ενώ η ρύθμιση του άρθρου 2 παρ. 4 του Ν. 4354/2015 δεν εφαρμόζεται σε αυτές. Εν προκειμένω, η αλλοδαπή εταιρεία ειδικού σκοπού (απόκτηση με τιτλοποίηση απαιτήσεων) του άρθρου 10 του Ν. 3156/2003 ανέθεσε με σύμβαση εντολής τη διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων, μεταξύ των οποίων και ένδικης απαίτησης, δεν έχει οριστεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ’ εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος, και επομένως δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει τέτοια νομιμοποίηση. Ακολούθως, η καθ’ ης δεν νομιμοποιείται ενεργητικά στην επίσπευση της αναγκαστικής εκτέλεσης, η δε προσβαλλόμενη έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης είναι για το λόγο αυτό άκυρη, όπως άκυρος είναι και ο βάσει αυτής ως άνω επισπευδόμενος πλειστηριασμός ακινήτου […]».