Οκτώβριος 2022 – Έκδοση απόφασης υπ’ αριθμ. 155/2022 Πρωτοδικείου Τρίπολης – Εργατική Διαφορά – Προσωρινή επιδίκαση μισθών υπερημερίας σε εργαζόμενο – Κατάφαση αλληλέγγυας εις ολόκληρον ευθύνης Εργοδότριας Επιχείρησης και Προμηθεύτριας Επιχείρησης επί τη βάσει διοικητικής, οικονομικής, επιχειρηματικής ενότητας – Άρση αυτοτέλειας νομικών προσώπων.

Οκτώβριος 2022 – Έκδοση απόφασης υπ’ αριθμ. 155/2022 Πρωτοδικείου Τρίπολης – Εργατική Διαφορά – Προσωρινή επιδίκαση μισθών υπερημερίας σε εργαζόμενο – Κατάφαση αλληλέγγυας εις ολόκληρον ευθύνης Εργοδότριας Επιχείρησης και Προμηθεύτριας Επιχείρησης επί τη βάσει διοικητικής, οικονομικής, επιχειρηματικής ενότητας – Άρση αυτοτέλειας νομικών προσώπων.

Εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 155/2022 απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Πρωτοδικείου Τριπόλεως, επί διαφοράς εργατικής, με αίτημα την προσωρινή επιδίκαση μέρους απαιτήσεων εργαζομένης από μη έγκυρη καταγγελία της σχέσης εργασίας της από την Εργοδότρια Επιχείρηση. Ιδιαιτερότητα της εν λόγω υπόθεσης αποτέλεσε η αδιαμφισβήτητη αφερεγγυότητα της Εργοδότριας και των φανερών πραγματικών ιδιοκτητών της με άμεση συνέπεια την πλήρη αδυναμία ικανοποιήσεως οιουδήποτε ποσού απαίτησης της εργαζομένης.

Κατά την ακροαματική διαδικασία προβλήθηκαν και αποδείχθηκαν, οι στενότατοι διοικητικοί, οικονομικοί και εν γένει επιχειρηματικοί δεσμοί της Εργοδότριας Επιχείρησης με την κύρια Προμηθεύτριά της, της οποίας η Εργοδότρια Επιχείρηση αποτελεί επί της ουσίας υποφαινόμενο όχημα επιχειρηματικής δραστηριοποίησης, με σκοπό η Προμηθεύτρια Εταιρεία να καταστήσει την ικανοποίηση των κάθε είδους σε βάρος της απαιτήσεων, αδύνατη. Έτσι, σύμφωνα με την απόφαση: «(…) πιθανολογήθηκε ότι η πρώτη των καθ’ ων η αίτηση ανήκει στον ίδιο όμιλο επιχειρήσεων με την επωνυμία « (…) Group», με την τρίτη τέταρτη και πέμπτη των καθ’ ων η αίτηση εταιρειών, οι οποίες έχουν την έδρα τους στον νομό (…), έχουν το ίδιο αντικείμενο εργασιών σχετικά με την παραγωγή και εμπορία ειδών αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής και την εκμετάλλευση καταστημάτων εστίασης και ψυχαγωγίας καθώς και υπηρεσιών catering και τελούν υπό την αποκλειστική διεύθυνση, εκπροσώπηση και εκμετάλλευση του δεύτερου των καθ’ ων, (…), καθώς και του (*), γιου του δευτέρου των καθ΄ων (…) Πιθανολογήθηκε ακόμα ότι η αιτούσα προσέφερε την εργασία της (…) και για λογαριασμό της τέταρτης των καθ’ ων η αίτηση εταιρείας με την επωνυμία (…) εφόσον οι πιο πάνω εταιρείες μόνο φαινομενικά είχαν αυτοτέλεια μεταξύ τους, αφού στην πραγματικότητα εμφάνιζαν στενή διοικητική και οικονομική ενότητα. Ειδικότερα, η πρώτη των καθ’ ων αποτελούσε το όχημα της επιχειρηματικής δραστηριοποίησης στην Τρίπολη της τέταρτης των καθ’ ων, η οποία απορροφούσε το σύνολο της οικονομικής της δραστηριότητας και καρπωνόταν τα κέρδη της, δεδομένου ότι το σύνολο των εισπράξεων του καταστήματος της πρώτης των καθ΄ων η αιτούσα το κατέθετε καθημερινά σε τραπεζικό λογαριασμό, που τηρούσε στο όνομά της η τέταρτη των καθ’ ων στην (…) Τράπεζα. Έτσι, το κατάστημα της Τρίπολης, όπου εργαζόταν η αιτούσα αποτελούσε στην πραγματικότητα υποκατάστημα της τετάρτης των καθ’ ων, η οποία προμήθευε καθημερινά με πρώτες ύλες την πρώτη των καθ’ ων και προκαλούσε τη συσσώρευση υπέρογκων χρεών σε βάρος της, που ανέρχονταν στις (…), προκειμένου να εκμεταλλεύεται σε αντάλλαγμα και προς απόσβεση των ως άνω χρεών, που σκόπιμα είχαν δημιουργηθεί, το σύνολο του ημερήσιου τζίρου της, αποστερώντας αυτήν παντελώς από έσοδα και καθιστώντας την έτσι αφερέγγυα έναντι των δανειστών της και εν προκειμένω έναντι των εργαζομένων της, στους οποίους η πρώτη των καθ΄ ων όφειλε μισθούς υπερημερίας μετά την άκυρη καταγγελία (…) των συμβάσεων εργασίας τους. Επομένως πρέπει να θεωρηθούν ως εργοδότες της αιτούσας (…), δεδομένου ότι ο διαχωρισμός μεταξύ τους ως αυτοτελών νομικών προσώπων προσκρούει στο αίσθημα δικαίου και δεν είναι ανεκτός από το δίκαιο με βάση τη γενική διάταξη του άρθρου 281ΑΚ, απορριπτομένης της ένστασης (…) περί ελλείψεως παθητικής νομιμοποίησης (…) ως κατ’ ουσίαν αβάσιμης.

Έτσι, το Δικαστήριο, και αφού δεν είχε καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση απόλυσης και άρα είχε πιθανολογήσει την ακυρότητα της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας, υποχρέωσε τόσο την αφερέγγυα Εργοδότρια Επιχείρηση, όσο και την φερέγγυα Προμηθεύτρια, να καταβάλλουν προσωρινά στην εργαζόμενη μισθούς υπερημερίας έως την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ήδη ασκηθείσας αγωγής, και μάλιστα από χρονικό σημείο προγενέστερο της υποβολής της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων λόγω της δεινή οικονομικής κατάστασης της αιτούσας.