Πέρα όμως από τα όσα ο νομοθέτης έχει προβλέψει περί της καταχρηστικής συμπεριφοράς των δανειστών κατά την διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης, σημαντική πηγή άντλησης επιχειρημάτων αποτελεί και η ελληνική νομολογία, η οποία έχει πολλάκις κληθεί να αποφανθεί επί του μείζονος αυτού ζητήματος. Ως εκ τούτου έχει παγιωθεί νομολογιακώς ως καταχρηστική μια σειρά από τραπεζικές πρακτικές, οι οποίες έχουν οδηγήσει τα επιληφθέντα σε κάθε περίπτωση Δικαστήρια στην αναστολή και εν συνεχεία στην ακύρωση πράξεων της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης. Ειδικότερα :

1. Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΥΛΟΓΗΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ ΣΤΟΝ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΚΟΥΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ

Πρόκειται για τις περιπτώσεις στις οποίες η τράπεζα καταγγέλλει μια σύμβαση δανείου προβαίνοντας εν συνεχεία σε έκδοση διαταγής πληρωμής σε βάρος του οφειλέτη και εκκίνηση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης, υπερβαίνοντας τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη και τα χρηστά ήθη.

Υπέρβαση έχουμε όταν για παράδειγμα η συμπεριφορά του τραπεζικού ιδρύματος, η οποία και προηγήθηκε της άσκησης του δικαιώματός του, σε συνδυασμό με την κατάσταση που διαμορφώθηκε στο μεσοδιάστημα, δημιούργησαν στον οφειλέτη την πεποίθηση ότι δεν θα κινούσε τις διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης με αποτέλεσμα η πρόωρη άσκησή του να προκαλεί επαχθείς συνέπειες στον οφειλέτη και να εμφανίζεται ως αδικαιολόγητη και καταχρηστική .

Πιο συγκεκριμένα καταχρηστικότητα έχουμε:

α) στην περίπτωση αδυναμίας του οφειλέτη της τράπεζας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που απορρέουν από την σύμβαση δανείου λόγω οικονομικής αδυναμίας, η οποία και υπερβαίνει τα όρια της αντοχής του και η τράπεζα προχωράει σε εσπευσμένη καταγγελία της σύμβασης, παρ’ όλο που οι απαιτήσεις της είναι εξασφαλισμένες με εμπράγματες ή προσωπικές ασφάλειες (προσημείωση, υποθήκη κτλ) και ενώ βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις μαζί του για την ρύθμιση της οφειλής του, δημιουργώντας του έτσι την πεποίθηση ότι θα επιτευχθεί αντίστοιχη συμφωνία μεταξύ τους και ότι δεν θα επισπεύσει τις διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του .

Με τις υπ’ αριθμ. 1437 και 1434/2021 αποφάσεις του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) διέταξε την αναστολή της εκτέλεσης δύο διαταγών πληρωμής που επιδίκαζαν απαιτήσεις από τραπεζικό δανεισμό της αιτούσας επιχείρησης (ποσού 2.411.258,19€ και 235.579,79€ αντίστοιχα), καθότι πιθανολόγησε ότι το καθ’ ου πιστωτικό ίδρυμα υπό ειδική εκκαθάριση προέβη στην υποβολή αίτησης για την έκδοσή τους καταχρηστικά σύμφωνα με το άρθρο 281ΑΚ. Συγκεκριμένα το Δικαστήριο έκανε δεκτό ότι συνιστούσε αντίθεση στην αρχή της καλής πίστης το γεγονός ότι οι αιτήσεις για την έκδοση των διαταγών πληρωμής υπεβλήθησαν καθόσον το πιστωτικό ίδρυμα βρίσκονταν σε διαπραγματεύσεις για την διευθέτηση της οφειλής με την καθ’ ης οι διαταγές. Όπως χαρακτηριστικά διέλαβε η απόφαση «Με βάση όλα τα ανωτέρω πιθανολογείται ότι η καθ’ης καταχρηστικά προχώρησε την δεδομένη χρονική στιγμή , στις […], στην άσκηση των αξιώσεών της εκ της ανωτέρω σύμβασης δανείου, με την κατάθεση αίτησης προς έκδοση μεταξύ άλλων και της επίδικης διαταγής πληρωμής. Και τούτο διότι, σύμφωνα με τα ανωτέρω αναλυτικώς εκτιθέμενα προχώρησε στην άσκηση των αξιώσεών της, εν μέσω διαπραγματεύσεων, εν αγνοία της αιτούσας και ενώ είχε δημιουργήσει σε αυτή την εύλογη πεποίθηση μέχρι τότε, ότι θα διευθετηθεί η οφειλή και θα διακανονισθεί εκ νέου, δεδομένου ότι η αιτούσα υπήρξε συνεπής πελάτης της για χρονικό διάστημα υπέρτερο της δεκαετίας και τα μέρη πίστευαν ότι βρίσκονταν κοντά σε εξεύρεση λύσης. Η καθ’ ης, σύμφωνα με τους κανόνες της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών που ισχύουν στις συναλλαγές θα έπρεπε να αναμένει την ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας που είχε ξεκινήσει και σε περίπτωση αποτυχίας να γνωστοποιήσει ρητά αυτό στην αιτούσα κι όχι να διαπραγματεύεται την διευθέτηση της οφειλής προς αποφυγή της δικαστικής διεκδίκησης και συγχρόνως, εν μέσω διαπραγματεύσεων, να προβαίνει σε δικαστική ενέργεια προς άσκηση των αξιώσεών της. Με βάση τα ανωτέρω πιθανολογείται ότι ο σχετικός λόγος των πρόσθετων λόγων ανακοπής περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος εκ μέρους της καθ’ ης θα γίνει δεκτός και ως ουσιαστικά βάσιμος, ενώ πιθανολογείται ότι η αιτούσα Θα υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη από την άμεση εκτέλεση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής».

Με την υπ’ αριθμ. 5095/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ανεστάλησαν κατασχέσεις εις χείρας πέντε Πιστωτικών Ιδρυμάτων κατά οφειλέτη για ποσό ύψους 500.000 ευρώ περίπου, καθόσον πιθανολογήθηκε ακυρότητα των κατασχετηρίων λόγω καταχρηστικότητας στην άσκηση του δικαιώματος εκ μέρους της Τράπεζας, η οποία ενώ διαπραγματευόταν με τον δανειολήπτη και ανέμενε πρόταση εκ μέρους του, την ίδια χρονική στιγμή υπέβαλε αίτηση για έκδοση διαταγής πληρωμής. Όπως συγκεκριμένα κρίθηκε: “Η καθής σύμφωνα με τους κανόνες της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών που ισχύουν στις συναλλαγές θα έπρεπε να αναμένει την ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας που είχε ξεκινήσει και σε περίπτωση αποτυχίας να γνωστοποιήσει ρητά αυτό στους αιτούντες και όχι να διαπραγματεύεται τη διευθέτηση της οφειλής προς αποφυγή της δικαστικής διεκδίκησης και συγχρόνως, εν μέσω διαπραγματεύσεων να προβαίνει σε δικαστική ενέργεια προς άσκηση των αξιώσεών της”.

Τέλος, η υπ’ αριθμ. 11/2020 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κορίνθου, έκρινε ως καταχρηστική την επισπευδόμενη εκ της Τράπεζας αναγκαστική εκτέλεση καθόσον συνέρρεαν τα κάτωθι: α)πρώτον αν και ο οφειλέτης είχε προτείνει την πώληση του ακινήτου του με την οποία εξοφλούνταν μεγάλο μέρος των οφειλών του, η τράπεζα δεν επέδειξε κανένα ενδιαφέρον ούτε δε τον διευκόλυνε να καταφέρει να το πουλήσει, β) δεύτερον έπειτα από πρόταση διακανονισμού και αντίστοιχη επιστολή της η τράπεζα δημιούργησε στον οφειλέτη την εύλογη πεποίθηση ότι θα ανέμενε την πώληση του ακινήτου από εκείνον και ότι μετά την πώληση θα συναινούσε στη ρύθμιση των οφειλών του προς αυτήν με μηνιαίες δόσεις και δεν θα ασκούσε άμεσα και διαρκούντων των διαπραγματεύσεων τα δικαιώματά της, γ) η τράπεζα είχε εγγράψει στο ακίνητο προσημειώσεις υποθήκης πρώτης και δεύτερης τάξης και άρα η απαίτησή της ήταν εξασφαλισμένη.

β) στην περίπτωση που η Τράπεζα κλείσει αδικαιολόγητα τον λογαριασμό, μολονότι γνωρίζει ότι έτσι οδηγεί τον δανειολήπτη σε οικονομική καταστροφή ή όταν καταγγείλει την σύμβαση χωρίς κανένα συμφέρον της, χωρίς εύλογη αιτία και ταυτόχρονα προκαλεί ζημία στον πιστούχο .

Σχετικά απεφάνθη η υπ’ αριθμ. 44/2016 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ηρακλείου η οποία έκρινε ως καταχρηστική καταγγελία αλληλόχρεου λογαριασμού από την πιστώτρια τράπεζα καθόσον ασκήθηκε καταχρηστικά εκ μέρους της, δεδομένου του γεγονότος ότι εκείνη είχε ήδη λάβει εμπράγματη εξασφάλιση και εκκρεμούσε η έκδοση απόφασης επί αίτησης ανοίγματος της διαδικασίας συνδιαλλαγής, με την οποία επιδιώκονταν η βιωσιμότητα της οφειλέτιδας εταιρείας και η αντιμετώπιση των προβλημάτων από την έλλειψη ρευστότητας λόγω της εν γένει οικονομικής κρίσης. Το Δικαστήριο μάλιστα επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης στην οφειλέτιδα εταιρεία ύψους 3.000 ευρώ.

γ) στην περίπτωση κατά την οποία η Τράπεζα είτε δεν τηρήσει είτε ξεκινήσει και δεν ολοκληρώσει την Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων (ΔΕΚ) όπως αυτή προβλέπεται από τον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών (ν. 4224/2013), προβαίνοντας παράλληλα στην εκκίνηση της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης σε βάρος του οφειλέτη

Ειδικότερα, με την υπ’ αριθμ. 1781/2021 απόφαση του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, ακύρωσε δήλωση εταιρείας διαχείρισης απαιτήσεων περί συνέχισης ματαιωθέντος πλειστηριασμού της ακίνητης περιουσίας οφειλέτη καθώς και την πράξη γνωστοποίησης της ανωτέρω δήλωσης από τον αρμόδιο Συμβολαιογράφο, η οποία αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα δημοσιεύσεων πλειστηριασμών. Η ακύρωση της επισπευδόμενης αναγκαστικής εκτέλεσης, που οδήγησε κατ’ ουσίαν στη ματαίωση του προγραμματισμένου πλειστηριασμού, προήλθε κατόπιν άσκησης ανακοπής εκ μέρους του οφειλέτη στηριζόμενης στην προηγηθείσα καταχρηστική συμπεριφορά της δικαιοπαρόχου τράπεζας, η οποία κατήγγειλε την δανειακή σύμβαση και προχώρησε στην έκδοση διαταγής πληρωμής χωρίς να έχει ολοκληρώσει τη Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών. Ειδικότερα, κρίθηκε ότι: «…η Τράπεζα κατήγγειλε την σύμβαση χωρίς προηγουμένως να λάβει υπόψη της και να διερευνήσει τις πραγματικές οικονομικές δυνατότητες της ανακόπτουσας και χωρίς προηγουμένως με βάση τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών να της προτείνει μια προσήκουσα λύση ρύθμισης αλλά και εν ταυτώ οριστικής διευθέτησης της οφειλής της… Περαιτέρω, όπως προκύπτει από την προσκομιζόμενη από την ανακόπτουσα αλληλογραφία μεταξύ αυτής και της τράπεζας κατά το χρονικό διάστημα από την καταγγελία της σύμβασης και μέχρι την έκδοση της επίμαχης διαταγής πληρωμής, η τράπεζα ζητούσε διαρκώς από την ανακόπτουσα, η οποία και της προσεκόμιζε, πρόσθετα οικονομικά στοιχεία για την οριστική ρύθμιση των οφειλών της, χωρίς να θέσει ποτέ υπόψιν της ανακόπτουσας, παρά την υποβολή εκ μέρους της τελευταίας πληθώρας προτάσεων, ένα συγκεκριμένο σχέδιο εξεύρεσης βιώσιμης λύσης σχετικά με την διευθέτηση των οφειλών αυτών». Το γεγονός ότι η καταχρηστική συμπεριφορά του πιστωτικού ιδρύματος εντοπίζεται στο πρώιμο ως άνω χρονικό στάδιο, ήδη πριν από την καταγγελία και την έκδοση της διαταγής πληρωμής, δυσχεραίνει την τελεσφόρηση πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης, βασιζόμενων στον ανωτέρω εκτελεστό τίτλο, και ανοίγει τον δρόμο για την επίτευξη μιας ρεαλιστικής και ευνοϊκής λύσης ρύθμισης / διευθέτησης των οφειλών.

Με την υπ’ αριθμ. 7237/2017 απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, απαγόρευσε στην αντίδικο Τράπεζα να καταγγείλει την δανειακή σύμβαση μέχρι την ολοκλήρωση της Διαδικασίας Επίλυσης Καθυστερήσεων και ειδικότερα μέχρι να παρέλθει χρονικό διάστημα 15 ημερών από την υποβολή της γραπτής πρότασης ρύθμισης εκ μέρους του οφειλέτη και χρονικό διάστημα δύο μηνών από την παραλαβή ενδεχόμενης γραπτής αντιπρότασης από εκείνον. Στην απόφαση αυτή οδηγήθηκε καθόσον έκρινε τα κάτωθι: « Η καθ’ ής, αν και έλαβε όσα οικονομικά στοιχεία απαιτούνται από τον Κώδικα Δεοντολογίας, δεν υπέβαλε ποτέ πρόταση ρύθμισης, ως όφειλε σύμφωνα με το 4ο στάδιο του δεύτερου Κεφαλαίου του Κώδικα Δεοντολογίας, αλλά αντιθέτως στις….. ενημέρωσε την αιτούσα ότι δεν θα υποβάλει καθόλου γραπτή πρόταση ρύθμισης και θα προβεί άμεσα σε καταγγελία της δανειακής σύμβασης. Με βάση τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά η καταγγελία, στην οποία πρόκειται άμεσα να προβεί η καθ’ ής, θα πάσχει από ακυρότητα και παρ’ ότι δεν θα επιφέρει έννομα αποτελέσματα, εν τούτοις θα προκαλέσει στην αιτούσα ανεπανόρθωτη ζημία, διότι θα πληγεί καίρια η οικονομική λειτουργία της επιχείρησης της αιτούσας δεδομένου ότι η καθ’ ής θα απαιτεί την άμεση αποπληρωμή του συνόλου της οφειλής και θα επιδιώξει την ικανοποίησή της με την επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης ενώ θα καταχωριστεί η ίδια και οι εγγυητές στις βάσεις δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς (Τειρεσίας, Infobank κλπ)»

2. ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΑΞΙΑΣ ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΩΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

Μια δεύτερη περίπτωση καταχρηστικότητας από πλευράς της τράπεζας, είναι δυνατόν να λάβει χώρα κατά το στάδιο της αναγκαστικής κατάσχεσης κινητής και ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη:

α) Εάν η αξία του πράγματος που κατάσχεται είναι δυσαναλόγως μεγαλύτερη από το ύψος της απαίτησης της τράπεζας

Ειδικότερα, η υπ’ αριθμ. 267/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών, έκρινε ως καταχρηστική και εν τέλει ακύρωσε την αναγκαστική κατάσχεση η οποία επισπεύθηκε για μέρος της συνολικής απαίτησης του δανειστή, το οποίο ήταν σημαντικά μικρότερο από την αξία του ακινήτου που κατασχέθηκε. Η εν λόγω κατάσχεση κρίθηκε άκυρη ως καταχρηστική, καθόσον: α)πρώτον το ακίνητο που κατασχέθηκε ήταν κύρια κατοικία των οφειλετών και των τριών ανήλικων τέκνων τους και β)δεύτερον διότι η αναγκαστική εκτέλεση επισπεύθηκε ως προς ένα μέρος της συνολικής απαίτησης της δανείστριας τράπεζας εναντίον τους, ύψους 50.000 ευρώ από 250.000 ευρώ που ήταν η αρχική οφειλή, και ήταν σημαντικά μικρότερο της αξίας του ακινήτου τους, η οποία ανερχόταν στις 450.000 ευρώ.

β) Όταν κατάσχεται ορισμένο πράγμα ενώ υφίστανται άλλα αντικείμενα του οφειλέτη προς κατάσχεση που υπερκαλύπτουν το ποσό της απαίτησης της τράπεζας ή όταν υπάρχει άλλο πράγμα κυριότητας του οφειλέτη μικρότερης αξίας, που υπερκαλύπτει την απαίτηση της (κατά παράβαση άρθρου 951 παρ. 2 ΚΠολΔ).

Με την υπ’ αριθμ. 42/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λαμίας, κρίθηκε ότι η αναγκαστική κατάσχεση περιουσίας ύψους 206.600 ευρώ που επιβλήθηκε για απαίτηση δανειστή ποσού 63.502,18 ευρώ, ήταν μέτρο εξαιρετικά σκληρό για τον οφειλέτη το οποίο προσέκρουε στο άρθρο 281ΑΚ καθώς: α) πρώτον ο οφειλέτης ήταν κύριος ακινήτων μικρότερης αξίας και ως εκ τούτου η αξία της περιουσίας που όντως κατασχέθηκε ήταν δυσαναλόγως μεγαλύτερη και μάλιστα υπερτριπλάσια σε σχέση με το ύψος της εκτελούμενης απόφασης και β) η ικανοποίηση της απαίτησης του δανειστή θα ήταν εφικτή με μόνη την επιβολή αναγκαστικής κατάσχεσης σε ένα εκ των τριών κατασχεθέντων ακινήτων του οποίου η εμπορική αξία υπερκάλυπτε την απαίτηση.

Με την υπ’ αριθμ. 937/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών κρίθηκε ότι η επισπευδόμενη εκτελεστική διαδικασία σε βάρος των οφειλετών ήταν καταχρηστική, καθόσον: α) η τράπεζα ενώ ενημέρωσε τους οφειλέτες ότι είχε εγκριθεί ρύθμιση οφειλής με προκαταβολή 40.000 ευρώ επέβαλε κατάσχεση εις χείρας τραπεζικών εταιριών ως τρίτων και δη στους λογαριασμούς που εκείνοι τηρούσαν στις τράπεζες, επιδιώκοντας άμεσα την είσπραξη του ανεξόφλητου υπολοίπου της οφειλής τους, β) η ως άνω επίσπευση εκτέλεσης θα επέφερε στους οφειλέτες ανεπανόρθωτη βλάβη, καθώς αυτοί από τους λογαριασμούς που τηρούν στις τράπεζες δεν θα μπορούσαν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και δη προμηθευτές, προσωπικό (16 εργαζομένους), ΕΦΚΑ, Ελληνικό Δημόσιο κλπ με αποτέλεσμα να κλείσει η επιχείρηση αφού από την εν λόγω επιχείρηση βιοπορίζονταν οι οφειλέτες και οι οικογένειες τους, και γ) η κατάσχεση εις χείρας των ανωτέρω τραπεζών και στους λογαριασμούς που τηρούσαν στις ανωτέρω τράπεζες οι οφειλέτες προκάλεσε έντονη την εντύπωση της αδικίας και της παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, εφόσον οι οφειλέτες ήταν κύριοι ακινήτων και δη μιας τριώροφης οικοδομής στην οδό … στην Πάτρα, αξίας 350.000 ευρώ, ενός οικοπέδου εκτάσεως 4.535, 32 τ.μ. στην Παραλία Πατρών, αξίας 80.000 ευρώ, ενός διαμερίσματος εκτάσεως 128 τ.μ. στην οδό … στην Πάτρα, αξίας 100.000 ευρώ και, παρά το γεγονός ότι έχει εκδοθεί Διαταγή Πληρωμής σε βάρος τους ήδη από το μήνα Ιανουάριο του έτους 2018, η δανείστρια δεν έχει εγγράψει προσημείωση υποθήκης έστω και για ένα ελάχιστο ποσό προς εξασφάλιση της απαίτησης της σε βάρος των ως άνω ακινήτων. Έτσι κρίθηκε ότι υπάρχει, προφανής δυσαναλογία του χρησιμοποιούμενου μέτρου σε βάρος των οφειλετών προς τον επιδιωκόμενο από την τράπεζα σκοπό και ότι οι πράξεις της συνιστούσαν καταχρηστική εκ μέρους της άσκηση δικαιώματος, που πλήττει το κύρος των πράξεων αυτών, καθιστώντας αυτές ακυρωτέες.

3. ΕΠΙΣΠΕΥΣΗ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΗ ΕΝΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΙΤΗΘΕΙ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΤΟΥ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ ΤΟΥ ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΟΦΕΙΛΩΝ (Ν. 4469/2017)

Με την υπ’ αριθμ. 2604/2019 απόφασή του το Μονομελές Εφετείο Αθηνών διέταξε την αναστολή προγραμματισθέντος πλειστηριασμού ακινήτου Ανώνυμης Εταιρείας για τον λόγο ότι ήδη κατά τον χρόνο της κατάσχεσης, εν γνώσει της πιστώτριας τράπεζας, είχε ξεκινήσει η διαδικασία του εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών (Ν. 4469/2017). Κρίθηκε, επομένως, ως αντίθετη με τα χρηστά ήθη η ενέργεια αυτή της τράπεζας να προχωρήσει σε κατάσχεση εν μέσω διαπραγματεύσεων και ανεστάλη η διαδικασία της εκτελέσεως. Ειδικότερα κρίθηκε ότι : «Περαιτέρω πιθανολογήθηκε ότι πράγματι η επιβολή από την καθ’ ής της υπ’ αριθμ. …../09-10-2018 κατάσχεσης εις βάρος ακινήτου της αιτούσας, συνιστά καταχρηστική συμπεριφορά εκ μέρους της καθ’ ής αφού η τελευταία παρ’ ότι αποδέχθηκε την συμμετοχή της στην ανωτέρω διαπραγμάτευση όντας η δεύτερη μεγαλύτερη πιστώτρια της αιτούσας με συνολικές απαιτήσεις ύψους 1.073.427,28 ευρώ, συνεχίζει να επιδιώκει τον πλειστηριασμό του επίδικου ακινήτου γνωρίζοντας ότι σε τέτοια περίπτωση θα επέλθει σημαντική απομείωση της περιουσίας της αιτούσας και θα θέσει σε διακινδύνευση τη συλλογική διαδικασία του ν. 4469/2017.Πιθανολογείται λοιπόν η ευδοκίμηση του ως άνω λόγου εφέσεως καθώς και η ανεπανόρθωτη βλάβη που η αιτούσα θα υποστεί. (…)Αναστέλλει διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται σε βάρος της αιτούσας δυνάμει της υπ’ αριθμ. ……/9-10-2017 έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης ακινήτου».